Het is juli. Na een tussenstop van 3 nachten ergens in midden-Frankrijk, rijden we eind van de middag camping Moulin de Laborde op. Een vrij kleine camping met 90 plaatsen, grasveldjes met steeds zes of zeven plekken. Tussen de veldjes wat lage struiken.
Een slootje waar kinderen spelen met schepnetjes, een groot veld in het midden met een kabelbaan, een natuurvijver met een bootje aan een steiger, een vrij groot maar eenvoudig zwembad en wat gebouwtjes rond een binnenplaats… En dat alles zon-overgoten. Op de achtergrond wat hogere groene heuvels. Wat een welkom. Heerlijk simpel. Dit is wat wij ons bij kamperen in Zuid-Frankrijk voorstellen.
Nederlandse eigenaren
Bij de receptie, tegelijk winkel en klein restaurant, worden we warm onthaald, in het Nederlands. Natuurlijk. Op zo’n mooie plek zijn landgenoten neergestreken. Als volwassenen vinden wij dat vaak wat minder. Het doet naar ons idee afbreuk aan onze buitenland-ervaring, maar onze dochter wordt er blij van want het betekent vaak dat er op Moulin de Laborde ook veel Nederlanders zijn en dat is ook hier zo. Nederlanders en Vlamingen. Bijna alleen maar. Ach ja, wat maakt het ook uit. Het is vakantie, toch.
Mijn dochter twijfelt wordt dit leuk?
We krijgen een plek op veld nummer 3. Er staat verder niemand hier, op het volgende veld staat één koepeltent met een lezende meneer onder een bungelend peertje. Gaat dit goed komen? Dochterlief heeft haar twijfels, "De vorige camping was veel leuker zegt ze."
En als we dan ook nog een paar uur zoet zijn met het installeren van onze uitrusting, zij vindt het in- en uitpakken echt het minst leuke deel van de vakantie, dan staat het huilen haar nader dan het lachen. Terwijl deze camping toch echt aan haar eisen voor een tienercamping voldoet. Totdat er een clubje kinderen aangerend komt om te vragen of ze meegaat naar de tafeltennistafel. Zo, dat is geregeld! Alle seinen staan op groen!
Camping Moulin de Laborde heeft veel kinderen, tenten én ruimte!
In de dagen die volgen komen er langzaam wat meer gezinnen op Moulin de Laborde . Veel tentkampeerders, een enkele caravan. Omdat de plekken zo ruim zijn heb je niet het idee dat het druk is, maar de groep kinderen breidt zich steeds uit.
Het is een hecht clubje dat samen gaat zwemmen, tafeltennissen of zich ophoudt langs en in de natuurvijver. In de vijver zwemmen vissen die op allerlei creatieve manieren gevoerd worden. Het leukste is om ze van tussen je tenen te laten eten of vanuit je zwembroek. Als je dát durft ben je pas echt een held 😉
Het departement Lot-et-Garonne ligt in het zuidwesten van Frankrijk en niet in het zuidoosten zoals in de tekst van dit artikel beschreven staat.
We too
Wij waren er ook tegelijk met jullie. We hebben (ook )de beste vakantie ooit gehad!
Maar rotsklimmen en boogschieten? Niks van gezien/gemerkt helaas.
Tim, onze zoon, was de jongen die het weerwolven-spel in elkaar heeft geknutseld samen met wat andere kinderen en zijn zusje. Hij moest zelf erg lachen om zijn eigen tekeningen.
Super trots op onze kinderen en heel blij dat ze zich zo goed vermaakt hebben. Het zal moeilijk worden om volgend jaar dit te overtreffen. Ben namelijk bang dat de camping volgend jaar nieuwe eigenaren heeft en het misschien wel heel anders kan worden.
Wat ik trouwens ook goud vond: wilde munt tussen het gras. Terwijl je loopt over de camping, rook je de frisse muntgeur!
Excuses onze ervaring was van een jaar later!
Ik zie nu pas dat deze blog van Saskia een jaar later is gemaakt. We zagen Tjerk op de camping en ik dacht dat deze blog dus over deze zomer (2023) ging. Erg grappig dat we dus precies dezelfde ervaring hadden. En Tim ook spontaan zelf Weerwolven had gemaakt. Alleen dit jaar geen boogschieten, rotsklimmen en slakken (wel geweldige rilette)!