Kamperen met tieners maar niet op een giga-camping, waar dan wel?

Saskia Tja kamperen met een tiener. Ze zeggen altijd dat kinderen het liefst op een camping bivakkeren. Dat ze daar snel vriendjes en vriendinnetjes hebben en dat je dan de hele dag niet meer ziet. En tot ze een jaar of tien zijn is dat zeker waar. Bij ons ook maar toen onze dochter van een kind een tiener werd, ging kamperen op een kleine sfeervolle natuurcamping niet meer vanzelf

In groep 7/8 bleek de natuurcamping niet meer voldoende

Dochterlief was altijd een beetje verlegen en daardoor duurde het soms even, maar na een paar dagen was er altijd wel een meisje waarmee ze een klik had. Daar struinde ze dan liefst de hele dag de camping mee af. We hebben haar wel eens ’s avonds om elf uur moeten zoeken, in het stikdonker. Ze zit ‘ergens’ bij iemand met een vouwwagen…. Zie ze maar te vinden.

Een kleine natuurcamping met wat eenvoudige voorzieningen was voor ons altijd prima, we hadden geen van alle veel nodig om het naar onze zin te hebben. Maar als kinderen in groep 7 of 8 komen en officieel tiener of puber worden, is dat niet meer voldoende. En dan?

Onze dochter werd een tiener, maar wat doet een tiener op de camping? 

Want ineens veranderde er iets. In Italië, camping Perticara (met het mooiste uitzicht ter wereld maar inmiddels een camping voor enkel volwassenen) hing ze alleen maar rond onze eigen vouwwagen en was ze eigenlijk een beetje verdrietig.

Geen vriendinnetje en ook geen zin om er eentje te zoeken. Ineens wist ze niet meer hoe dat ook alweer moest. “Hoe deed ik dat vorig jaar, mam?”. Met je ouders zwemmen is begrijpelijk ‘not done’, dus werd er die vakantie helemaal niet gezwommen. Terwijl de temperatuur er echt wel naar was.

Dat moest dus anders. Maar hoe? Een tienercamping?

Moesten we voortaan kamperen op een grote tienercamping, met binnenzwembad en glijbanen, discotheek en mega-supermarkt? Zo’n camping die we eigenlijk altijd vermeden hadden omdat het gewoon niet ons ding is? Waar je ’s morgens met de auto brood moet halen omdat de bakker echt te ver is om te lopen? Natuurlijk, onze tiener moest het naar haar haar zin hebben. Maar wij ook! Op zoek dus naar een camping waar ouders en tiener het leuk zouden hebben.

Een tienercamping heeft heel iets anders nodig dan discotheken en waterparken

Die zomer kwamen we terecht op camping D’ Esperbasque, in Frans Baskenland. Een middelgrote camping met prachtige plaatsen met uitzicht, een klein zwembad maar met als troef een grote stal met paarden.

Die paarden vonden het heerlijk om heel de dag de aandacht de hebben van een groep tieners. Het samen verzorgen van de paarden schepte direct een band dus het was ineens weer heel makkelijk om leeftijdsgenootjes te ontmoeten. “Ik ben even naar de stal” hoorden we die vakantie elke ochtend. En ook al is onze dochter eigenlijk geen paardenmeisje, ze vermaakte zich prima.

Vanuit de stal werden er weer spelletjes gedaan, samen gezwommen of gewoon gechild op de trampoline. In de buurt van de camping was genoeg te ondernemen en een dagje winkelen en strand in Biarritz of tapas eten in San Sebastian zorgde voor de afwisseling die wij als ouders nodig hadden.

Toch een camping speciaal voor tieners proberen?

Na drie weken verhuisden we voor nog een weekje richting de kust, naar een grote camping met zwemparadijs en een discotheek. Want we hadden vooraf bedacht dat dit misschien toch leuk zou zijn voor onze dochter en ach, soms moet je je oordeel even uitstellen.

Maar wat bleek? Het natuurlijke en kleinschalige kamperen zoals we dat altijd gewend waren zat toch ook bij onze dochter in het bloed. Die grote camping had voor haar niet gehoeven. Het zwembad was precies één dag leuk want ze vond het daar veel te druk en de disco heeft ze enkel van de buitenkant gezien. Contact maken op zo’n grote camping is lastiger dan in een stal met paarden! “Mama, volgend jaar weer naar D’ Esperbasque!”

Het recept voor een tiener camping waar ook de ouders zich thuis voelen

Nog een keer naar camping D’ Esperbasque, dat hebben we maar niet gedaan. Dat kon immers alleen maar tegenvallen. Maar we hebben er wel van geleerd dat we voortaan op zoek moesten gaan naar een camping of een omgeving met extra’s.

In de meivakantie het jaar erop stonden we op camping Ferme Hay Day in Normandië. Een hele kleine maar prachtige camping van Nederlanders, toen net open. Een paar kilometer van de beroemde invasie-stranden. In die omgeving zijn veel verhalen te beleven. Inmiddels hebben we een lijstje met favoriete tienercampings in Nederland en tienercampings in Frankrijk, Spanje en Italië. 

We keken ’s avonds de film Saving Private Ryan (in de vouwwagen op een laptop, met het geluid heel zacht op een verder stille camping) en bezochten de dag erna Pointe Du Hoc, waar de invasie in 1944 begon.

Reken maar dat dit indruk maakte. Het Amerikaanse kerkhof, maar ook het Duitse kerkhof. We hebben een middag rondgedwaald in het museum bij Utah Beach en daarna een heerlijke strandwandeling gemaakt. Onze dochter heeft het er nog over.

Mooie natuur rondom de camping is voor een tiener niet voldoende

Een aantal jaar geleden zocht ik campings uit op hun grootte, ik zocht natuurcampings zonder huuraccommodatie en dat was dan meestal voldoende. Maar nu onze dochter een tiener is, is het lastiger. Onze campings moeten tegenwoordig iets extra’s hebben voor onze tiener. 

Maar als we goed zoeken dan vinden we echt wel plekken waar we ons allemaal kunnen vermaken en dat hoeven geen grote ‘tienercampings’ te zijn. Voor de zomervakanties zoeken we campings waar het ‘extra iets’ iets is waardoor er makkelijk contact gelegd kan worden. Dat kunnen surf- of zeillessen zijn, een groot zwemmeer, een paardenstal of een klimmuur.

“Iets” wat tieners samen kunnen doen en wat als ontmoetingsplek kan dienen. Voor een korter kampeertripje kiezen we vaak voor een omgeving die ons alle drie aanspreekt. En voor nu hebben we het perfecte recept voor een tiener camping gevonden. We weten dat het een keer ophoudt, er wordt nu nagedacht over het meenemen van vriendinnen en dan ’s avonds op stap. Weer een nieuwe ervaring waar ik graag een volgende keer over vertel…