Geocaching, wat is het eigenlijk en hoe doe je het?

Vrienden van mij vertelden mij acht jaar geleden over geocachen. “Voor je het weet, ben je eraan verslaafd”, vertelden ze enthousiast. Ik nam de proef op de som en ben inmiddels ruim 600 caches verder. Regelmatig ben ik nu degene aan wie gevraagd wordt: “Geocachen, wat is dat eigenlijk?” In deze blog leg ik het uit.

Geocachen is het nieuwe schatzoeken

Geocaching of geocachen in het Nederlands  is eigenlijk een soort schatzoeken voor grote mensen. Ergens ligt een kistje verstopt, met daarin een logboekje. Als je het kistje vindt, schrijf je je naam daarin en leg je het kistje weer terug.

Als je wil en er is plek in het kistje, kun je wat kleine prullaria (zoals een sleutelhanger, een button en happy-meal poppetjes) achterlaten. In geocache-termen worden die “goodies” genoemd. Vind je een kistje met goodies, dan mag je er wat van meenemen, mits je ook wat terug stopt.

Maak een account aan, dowload de app en locatie en het Geocachen kan beginnen

Alle plekken waar een kistje ligt verstopt, vind je op de website geocaching.com, of in de app. Nadat je een gratis account hebt aangemaakt en een geocaching app voor Android of IOS hebt gedownload kun je meteen beginnen. Je kunt ook kiezen voor een premium account, maar om het eerst eens uit te proberen kun je met een basis = gratis account prima uit de voeten.

Er zijn enorm veel plekken, verspreid over de hele wereld. Als je een bepaalde geocache wilt vinden, dan zoek je deze geocache in de app op, en je kunt aan de slag. Heb je een GPS, dan kun je de cache ook daarheen downloaden.

Ook na afloop van je geocache avontuur heb je de website of app weer nodig: je logt dan je bezoek. Zo weet de eigenaar van de cache dat je er geweest bent, en laat je aan andere cachers weten dat de geocache er nog ligt. Voor jezelf is het een soort Geocaching spaarpot want je krijgt een mooi overzicht van wat je allemaal al gevonden hebt.

Bij je log kun je opmerkingen over de cache kwijt of zelfs laten weten dat het je niet is gelukt om het kistje te vinden. Hoewel je dat natuurlijk niet zo snel wilt toegeven….

Een Single of een Multi cache

Ik trok afgelopen weekend gewapend met pen, papier, GPS en een doosje met goodies het bos tussen Nijmegen en Groesbeek in, op zoek naar mijn volgende cache. De geocache die ik dit weekend doe, is een zogenaamde “Multi”. Dat betekent dat je een wandeling maakt met een aantal tussenpunten (“waypoints”). Op elk tussenpunt beantwoord je een vraag die je een stukje dichter naar het kistje brengt.  Behalve deze multi’s heb je ook nog “singles” (die zijn zonder wandeling) en “mysteries”, waarvoor je thuis eerst een raadsel moet oplossen.

Er zijn zelfs speciale kindercaches

Al dat geocaching-jargon en die techniek kunnen een beetje overweldigend lijken. Maar eigenlijk is het reuze simpel. Het is gewoon een kwestie van doen. Het makkelijkste gaat dat een eerste keer met iemand die het al eens gedaan heeft, een vereiste is het niet. De app spreekt voor zich. Een kind kan de was, of een geocache, doen. 

Geocachen is voor kinderen echt een leerzaam avontuur. Ze moeten speuren, zijn lekker buiten bezig en leren onderweg rekenen en analytisch denken. Er zijn zelfs speciale kinder geocaches. 

Geocachen is eigenlijk één grote puzzel maken

Deze keer doe ik een ‘Multi cache, wandelen en puzzelen dus. Op het startpunt ga ik op zoek naar een woord op een verkeersbord. Dat bord is snel gevonden, maar men wil dat ik de “woordwaarde” bepaal en vervolgens ga “stapeltellen”, twee van die vaktermen waar geocaching vol mee zit.  Ik concludeer dat ik van elke letter van een woord de positie in het alfabet moet noteren, die cijfers moet optellen en vervolgens alle cijfers van de uitkomst net zo lang optel tot er één getal uitkomt. Zo wordt “STOP” (wat er in mijn geval op het bord staat) bijvoorbeeld 19+20+15+16 = 70 = 7+0 = 7.

Het gevonden getal moet ik gebruiken om het coördinaat van het volgende waypoint te bepalen. Ik voer het in in de GPS en die vertelt mij dat ik ruim 700 meter verderop moet zijn.

Via het kompas op mijn GPS of smartphone navigeer ik naar dit punt. Hier is geen vraag te beantwoorden, maar moet gezocht worden naar een verstopt kokertje, zo’n ding waar vroeger fotorolletjes in zaten. Na even zoeken vind ik het tussen de wortels van een grote beuk. Erin zit een briefje met een cijfer. Met dit cijfer kan ik het volgende waypoint berekenen, deze keer zo’n 500 meter verderop.

Via nog vijf waypoints met vragen kom ik aan bij het laatste punt. Gelukkig heb ik onderweg alle antwoorden genoteerd, want ze blijken allemaal nodig voor een eindberekening.

Yes, gevonden! Dat geeft een kick

Met een ingewikkelde som bepaal ik de locatie van het laatste waypoint. Dit punt blijkt vlak bij het startpunt te liggen, langs een smal, bijna dichtgegroeid paadje, duidelijk geen doorgaande wandelroute. Maar goed ook, want een van de belangrijkste regels bij geocachen is dat “dreuzels” of “muggles” (mensen die niet van geocachen afweten) je niet mogen spotten bij het vinden van het kistje.

Na een tiental meters langs het paadje begint de pijl op mijn GPS te draaien: ik ben mijn doel tot op tien meter genaderd. “Zoek naar hetgeen dat afwijkt”, is de tip die ik in de omschrijving lees. Ik kijk om me heen, maar zie niets wat ik niet in een gewoon bos zou verwachten. Veel bomen, wat struiken, stronken op de grond…. Ik schop wat bladeren aan de kant, verplaats wat takken en sta op het punt op te geven. Dan valt mijn oog op een randje bij een stronk. Het zou toch niet? Daar heb ik net toch al gekeken?

Ik verplaats met mijn handen wat bladeren en vind een plankje. Onder het plankje zit een ruimte. Daarin zit iets groens. Een lichte euforie overvalt me: ik heb hem!  Het groene ding blijkt een explosievenkistje. Als ik er in kijk, zie ik een opschrijfboekje, buttons, een wuppie, een smurf. Ik krabbel mijn naam in het boekje, en voeg een sleutelhanger toe aan de spulletjes. Voldaan plaats ik het kistje terug, en leg het plankje afgedekt met bladeren weer op zijn plek.

Mijn hele gezin is verslaafd aan Geocaching

Thuisgekomen log ik mijn vondst op de website van geocaching.com. Ik zie gelijk mijn “score” oplopen: 641 gevonden caches. Nu ik toch op de site ben, download ik gelijk twee nieuwe geocaches voor volgende week. Mijn vrienden hadden 8 jaar geleden gelijk. Ik ben verslaafd geraakt aan geocachen en met mij mijn hele gezin. Geocaching is één van de leukste gezinsuitjes geworden. 

Foutje? Laat het ons weten.

Erik

Over de auteur

Erik

Erik houdt van basic kamperen met de tent. Zijn passie voor het buitenleven is aangewakkerd bij Scouting. Kamperen doet hij alleen, samen met zijn vrouw Loes of met zijn twee meiden. Zijn kampeerstijl is eenvoudig en daarom zoekt hij graag kampeerplekken buiten de gebaande paden op, waar nog veel dingen kunnen en mogen. Meer over Erik...