Kamperen tussen de boomtoppen op een boomplateau met je eigen tent. Het was voor een vriendin van mij moeilijk te bevatten dat dit echt kan.
‘Heb je nog plannen voor aankomend weekend?’
‘Ja, ik ga kamperen in een boom.’
‘Wat? Kamperen in een boom?’
‘Ja, ik ga mijn tent opzetten op een plateau van zes meter hoog in het Kuinderbos.’
Ik had bedacht dat het leuk zou zijn om onze De Waardtent op te zetten op een plateau middenin het bos van Kuinre. Nu het echt gaat gebeuren, vind ik het, eerlijk gezegd, ook wel spannend. Toch pakken we op vrijdag de auto in om te gaan logeren bij de boswachter op natuurkampeerterrein De Veenkuil.
Hier kun je op verschillende manieren ‘bijzonder’ kamperen. Zo is er een kampeervlot, een Zweedse slaaphut en dus ook een boomkroonplateau. Dit plateau hangt op zes meter hoogte en is ongeveer vijf bij vijf meter groot.
Gaat de tent wel passen?
Het eerste wat ik spannend vind, is of de tent wel gaat passen. Onze De Waardtenten zijn best wel groot. We hebben een Stormvogel, die te groot is voor dit plateau. Daarom gaan we met onze, heel oude Albatros Junior, type 1. We hebben onlangs uitgerekend dat deze tent al meer dan dertig jaar is!
De Albatros Junior is ongeveer drie meter breed en drie en een halve meter lang. Dit zijn de maten zonder dat de scheerlijnen erbij gerekend zijn. Ik ga er dus vanuit dat we niet veel ruimte om de tent heen hebben.
Krijgen we de tent wel strak?
Wanneer je dit type tenten een beetje kent, weet je dat er nogal wat scheerlijnen en daarmee haringen nodig zijn, om de tent goed strak te zetten. Natuurlijk kun je geen haringen in het plateau slaan. Je zet je tentje op met touw en lussen. Het is dan ook mijn tweede zorg of we de tent wel goed strak krijgen.
In het begin van onze zelfstandige kampeerjaren hadden we niet altijd het juiste gereedschap bij ons, dus we hebben wel eens onder in Frankrijk onze tent opgezet met touwtjes en stenen, omdat we geen haringen de grond in kregen. Een beetje creatief kamperen is ons dus gelukkig niet vreemd.
Op het plateau aangekomen blijkt een nogal belangrijk onderdeel van onze tent in de haringtas te zitten. En die tas staat thuis, op zolder. We zijn niet zo creatief dat we zonder noklapje de tent kunnen opzetten. Gelukkig, wonen we maar twintig minuten met de auto van deze camping vandaan!
Wat wordt het weer?
De derde zorg is het weer. Het lijkt me niet veilig om met onweer te kamperen, laat staan in een boom. De voorspellingen voor ons weekend zorgen aan het begin van de week nog een beetje voor stress, maar hoe dichterbij ons avontuur komt, hoe beter het weerbericht. Thuis heeft het overigens wel flink geonweerd tijdens dit weekend. Wij hebben alleen een nachtje regen gehad.
Ja! De tent past!
Wanneer dan echt alles via het trappenhuis naar boven is getild, kunnen we beginnen met het opzetten van de tent. Eerst kiezen we wat ons uitzicht moet worden. We vertillen de houtkachel die al op het plateau voor ons klaarstaat en vegen de blaadjes en nootjes door een luikje van het plateau.
De tent neemt minder ruimte in dan dat ik had verwacht, dus we kunnen ook nog een mooie veranda maken en er is ruimte voor de hangmat en houtkachel.
Het grondzeil zetten we aan een kant vast aan de ringetjes op het plateau en met de andere kant met een extra touw aan het hekje. Hierdoor lukt het ons redelijk om het grondzeil vast te zetten. Daarna gaan de stokken én het noklapje naar binnen. Hans zet de scheerlijnen vast en de tent staat!
We zijn best tevreden over hoe strak hij staat, al zou ik me er op een grasveld voor schamen. Echt helemaal strak zetten lukt niet, omdat we het grondzeil wel strak, maar niet overal op de goede plekken vast kunnen zetten.
Hoe is dat nou, zo hoog in de boom?
Wanneer de tent staat, is dit wel een heel bijzonder plekje. Vanaf het plateau kijken we uit op een meer en zien we Welsh pony’s lopen. Om ons heen is het een gekwetter van jewelste. Er zijn heel wat winterkoninkjes, we horen een koekoek én er landt een buizerd naast ons in de boom. Het voelt alsof we in een ver buitenland zijn.
Het plateau hangt aan metalen kettingen tussen de bomen, dus het beweegt wel een beetje. Je mag er niet op springen en er mogen maar vier mensen tegelijk op.
Wanneer je gauw zeeziek bent, moet je wel rekening houden met de deining. Wij vinden het wel een extra dimensie geven aan ons verblijf.
Heel warm én regen
De temperaturen zijn dit weekend zo warm dat we pas heel laat de houtkachel – voor de sfeer – aan doen. Voor de warmte hoeft het niet. De tweede nacht komt er een fikse regenbui over en maken we ons zorgen over ons oude besje. Is ze nog wel waterdicht?
Wanneer ik, midden in de nacht, mijn armen strek, voel ik spetters. Omdat ik het luikje bij ons bed open heb, hoop ik dat het opspattend water is. Dat blijkt gelukkig ook het geval. Het luikje rits ik dicht en we blijven droog. Een van de luifelstokken verschuift nog wel, vanwege de regenplas die in de luifel blijft staan. Het hout van het plateau is natuurlijk glad geworden.
Wanneer we ’s ochtends weer buiten de tent zijn, is de regen opgetrokken en dampt de tent alweer. Het voelt net alsof we in een regenwoud aan het kamperen zijn.
Ons hondje mag mee!
Wat ik ook heel leuk vind aan het verblijf op het boomkroonplateau is dat je hond mee mag. Bij de meeste boomhutten of andere toffe kampeerplekken is er geen plaats voor een hond. Op het plateau mag je viervoeter wel mee.
Omdat je zo hoog zit, heeft niemand daar last van. En ons hondje reageerde nergens op, want je zit ver genoeg van de andere plekken vandaan. Wat mij betreft dus een echte win-win.
En als je van het plateau afkomt?
Natuurlijk hebben we niet drie dagen op het plateau gezeten. Dat zou ook zonde zijn, want er is genoeg te doen in de omgeving. De Veenkuil bevindt zich in het oudste bos van de Noordoostpolder.
Het is echt de moeite waard om door het bos te lopen. Er is zijn ontzettend veel libellen en je kunt er heerlijk fietsen, zwemmen en vissen. We hadden ook een mountainbike mee, maar dat is niet direct een aanrader. De MTB-route is niet echt uitdagend.
Er blijken ook veel ringslangen in het Kuinderbos te leven. Dat klinkt misschien niet echt aantrekkelijk, maar ringslangen zijn niet gevaarlijk. Wij zagen er eentje die aangereden was en dat niet had overleefd. Ik vind het bijzondere dieren.
Alles moet weer ingepakt
Op zondag pakken we onze spullen weer in. We vinden het heel jammer dat het weekend alweer voorbij is. Stiekem hebben we al naar de beschikbaarheid in de komende tijd gekeken, want we weten zeker dat we nog een keer naar terug willen naar de Veenkuil!
Lijkt het jou leuk om op zo’n plateau je tent op te zetten?
Ondanks mijn hoogtevrees gaat dit SOWIESO op de travel wishlist. Supergaaf!
Naar boven klimmen is wel een dingetje maar éénmaal boven voelt het erg stabiel en veilig hoor!
Tof! Ik verwacht dat je niet veel last hebt van hoogtevrees. Er zit een goed hek om het plateau heen.